Boekentips

Jij hebt toch ook al “Het Diner” gelezen of moeten lezen voor school? Was dat geen geweldige pageturner? Wat vond je van de inhoud? Een modern maatschappelijk thema. Een boek dat over de jeugd gaat. Wat vond je van de opbouw? Rustig keuveld alsof er niets aan de hand is. En dan opbouwen die spanning!  Wat een thriller. Wat vond je van de personages? Elke persoon verschillend geportretteerd, met eigen karakter prachtig uitgetekend. En de onderlinge intriges en naijver: toch wel heel modern? Wat vond je van de structuur? De opbouw in gangen, die was toch verrukkelijk. Hou je ook zo van eenheid van tijd en plaats met regelmatige flash-backs? Dat maakt het wat ingewikkelder. Wat vond je van de schrijfstijl? Helder, zuiver, direct. Bleef het ook na nazinderen? Wat is nu goed, wat is slecht? Wat had ik gedaan? Jij kon er toch ook niet afblijven en hebt het in één ruk uitgelezen?

Welnu. Jij bent toch ook al in Zuid-Europa geweest! Met vrienden en familie! Gewoon lekker ontspannen aan strand of zwembad! Waar gebabbeld, nee geroddeld wordt, over deze of die andere? Zijn je vooroordelen tegenover iemand ook al eens uitgetest? Maar dan over echt belangrijke punten, waar je fout zat en dit uiteindelijk moest toegeven?

Aha, dan is er een nieuw boek voor jou voor deze zomer; te lezen op een rustig plekje. Je gaat niet teleurgesteld worden, integendeel. Rasverteller Koch heeft opnieuw een tof boek geschreven dat enigszins te vergelijken is met “Het Diner”. Alles wat je zo aantrok in “Het Diner”, komt hierin terug: een modern thema, een kalme zomerhitte opbouw en duidelijke personages, dat alles verpakt in een glaszuivere taal. De vele hoofdstukjes zorgen ervoor dat  alles keurig te volgen valt.  Deze “bloed”-stollende thriller brengt je in de medische wereld. De ik-verteller in dit boek is immers een huisarts. En ja hoor, je wordt opnieuw op het verkeerde been gezet. De waarheid komt uit een kindermond. Wel dan is “Zomerhuis met zwembad” een absolute must voor je. Zoek de felrode kaft in je boekenwinkel! 

literatuuractua 3

Ik heb dit artikel gekozen omdat we vandaag een bespreking in de les hadden over migrantenliteratuur en dit leunt daar toch wel erg hard aan. De marokkaanse schrijver  Firky El Azzouzi sleept de 65ste Arkprijs voor het Vrije Woord in de wacht. Niet enkel voor zijn boek Drarrie in de nacht maar ook voor zijn toneelstuk Reizen Jihad. De jury prijst hem omdat hij op een unieke manier het leven van een adolescent in onze huidige maatschappij weergeeft.

Hij brak echter al enkele jaren geleden door met zijn boek Het schapenfeest. deze twee boeken delen eenzelfde protagonist, een jongen genaamd Ayoub. Dit zou misschien een begin zijn van een serie die het leven van deze knul doorheen zijn jaren schetst. Wie weet... Ik denk toch zeker niet dat dit het laatste is wat we van Azzouzi gaan horen.


http://www.hln.be/hln/nl/948/Kunst-Literatuur/article/detail/2320149/2015/05/13/Fikry-El-Azzouzi-ontvangt-65ste-Arkprijs-van-het-Vrije-Woord.dhtml

literatuuractua 2

Dit artikel trok mijn aandacht omdat de titel Zaak Alzheimer een belletje deed rinkelen bij mij. Ik had eerder vernomen dat dit een erg goed boek was en geschreven was door Jef Geeraerts. Ik zocht wat verder en het blijkt dat deze schrijver onlangs om het leven is gekomen. Hij is 85 jaar oud geworden en heeft zeker zijn stempel achtergelaten in de Belgische literatuur. Zo schreef hij in 1968 het boek Black Venus wat in de katholieke sfeer van Vlaanderen heel wat stof deed op waaien omwille van zijn zogenaamde expliciete inhoud.

Maar terug naar het artikel, als ik het scenario zie, een huurmoordenaar met alzheimer, beeld ik me al direct een goed verhaal in. Ik zie mezelf dit boek dan ookwel in de toekomst lezen en eventueel daarna ook de Amerikaanse remake ervan zien. Bij mij zitten de voorgevoelens alvast dik in orde.


http://www.hln.be/hln/nl/924/Showbizz/article/detail/2113784/2014/11/06/Zaak-Alzheimer-krijgt-Amerikaanse-remake.dhtml

reflectievrerslag - de aanslag

Het boek de aanslag Harry Mulisch gaat over een jongen, genaamd Anton, die heel zijn gezin is verloren in een conflict dat zich heeft afgespeeld in hun straat waar er een officier is neergeschoten en iemand moet hiervoor boeten ... we zien verschillende periodes van Anton zijn leven: zijn kindertijd, wanneer hij gaat studeren en als hij volwassen is.

 

Het is een boek waar je toch wel iets uit kan leren, vooral op emotioneel vlak dan toch. het is gemakkelijk om je in te leven in het hoofdpersonage alhoewel dat ik het er vaak niet mee eens was. Anton loopt veel te veel weg voor zijn verleden en durft nooit de confrontatie aan te gaan. Hierdoor kan hij het verleden nooit loslaten en blijft die ene gebeurtenis, waar ook heel het om  draait, een grote rol in zijn leven spelen. Het komt altijd terug op bepaalde momenten in zijn leven waardoor hij de confrontatie met zijn verleden toch moet aangaan. Het boek geeft ons wel een interessante inkijk op de maatschappij en het leven in die tijd en hoe deze gepaard gaat met de gevoelens van Anton. Ook hoe deze gevoelens zijn relatie beïnvloeden.

Vooral hoe ze de titel in het boek verwerkt hebben is goed gedaan. Het komt telkens goed aan bod en je merkt ook door heel het verhaal dat die ene gebeurtenis impact blijft hebben op zijn leven. Een wijze les hieruit is dan ook dat je nooit mag onderschatten wat zo een gebeurtenis kan doen met je leven, tijd speelt geen rol.

Persoonlijk was het geen personage waar ik me gemakkelijk kon in inleven, hij was te verschillend van mezelf maar het heeft me wel een paar dingen duidelijk gemaakt. Dat je het verleden moet kunnen loslaten maar daarom niet vergeten. Het is wel zo dat in de maatschappij, waarin Anton leefde, dit niet zo gemakkelijk was met al de opstanden en zijn schaarse vrienden groep. Wat ik wel goed vond aan Anton en waar we allemaal nog iets uit kunnen leren is het feit dat hij zich helemaal niet laat beïnvloeden door de mensen rondom hem. Hij bepaalt en beslist zelf wat hij doet en daar heb ik wel respect voor want in die tijd ( nu ook) was dit zeker niet gemakkelijk. Ik vind het altijd goed als de emoties in een boek juist en reëel worden weergegeven.

 

Al bij al was het zeker een goed en een pakkend verhaal waar je met enige inleving wel veel kon meevoelen en mee leren  van het personage. Het laat je zeker even stilstaan bij bepaalde gebeurtenissen in je leven en ik denk dat dit nog altijd een van de hoofddoelen van een boek is en dat is namelijk de lezer raken. 

literatuuractua 1

Het artikel trok mijn aandacht omdat ik vroeger een erg grote stripfanaat was, nu zoveel jaar later kan de jongere generatie ook genieten van stripboeken maar dan wel in digitale vorm.

Dit toont dat de technologie langzaam maar zeker de 'papierliteratuur' omzet naar 'schermliteratuur'.
Zo zie ja de laatste jaren ook meer en meer e-books verschijnen, deze boeken kan je kopen voor een prijs dichtbij die van het echt boek en zo via je smartphone of tablet kan lezen.

Nu hebben twee grote Belgische uitgeverijen samengewerkt om een aanbod boven de 800 strips aan te bieden op hun gloednieuwe app 'Yieha'. Hierop kan je tussen een wijd aanbod van stripboeken kiezen en als je een voorsmaakje wil kan je een enkele bladzijde zien om te kijken of het verhaal je wel zou liggen.


http://www.demorgen.be/expo/belgische-strips-nu-ook-digitaal-verkrijgbaar-a2318574/

Balansverslag

Dit jaar hebben we enkele boeken moeten lezen voor school, sommige waren een genot, dan denk ik aan De engelenmaker van Stefan Brijs. Andere waren.... minder interessant, ik zal geen titels noemen.

Dit jaar heeft mijn ogen wel geopend voor de al iets meer volwassene literatuur, vroeger hield ik meer van harde fictie (nu nog steeds) maar ik kan (en ga) nu zeker ook de stap zetten naar boeken die de titel 'roman' waard zijn.

Ik heb mezelf ook voorgenomen om deze zomervakantie, aangezien ik wat op stap ga zijn, boeken van Agatha Christie te lezen, wat neuzen in de literatuur van Sir Arthur Conan Doyle en om mijn dorst naar harde fictie te lessen ga ik mij verdiepen in het gigantische werk van J.R.R. Tolkien.

Ik ben benieuwd hoe mijn smaak voor literatuur gaat veranderen en evolueren over de jaren maar ik zal nooit vergeten hoe hard het HHC Tervuren ons heeft aangezet om te lezen. 

literaire bouwstenen - tijd

In het boek van Stefan Brijs De engelenmaker is het tijdselement een grote speler in het verhaal. Het boek bestaat uit drie delen, gesplitst door een flashback, deze geeft de voorgeschiedenis weer van de protagonist, Victor weer.

Tijdsaanwijzingen en terugblikken naar het verleden of aanwijzingen naar de toekomst zijn er in overvloed in deze roman. Denk maar aan de boom die er doorheen de jaren nog steeds staat of wanneer de kleine Victor al op jonge leeftijd naar het kruis loopt wat zal wijzen op de manier hoe hij op het einde ten einde komt.

Bespreking gedicht - Als straks het rouwrumoer

GEDICHTANALYSE

1.                  Als straks het rouwrumoer

Als straks het rouwrumoer

Rondom jou is verstomd

De stoet voorbij is

De schuifelende voeten

Voel ik dat er diepe stilte komt

En in die stilte zal ik je opnieuw ontmoeten

En telkens zal ik je tegenkomen

We zeggen veel te gauw

Het is voorbij

Hij heeft alleen je lichaam weggenomen

Niet … wie je was en ook niet wat je zei

Ik zal nog altijd grapjes met je maken

We zullen samen door het stille landschap gaan

Nu je mijn handen niet meer aan kunt raken

Raak je mijn hart nog duidelijker aan.

Toon Hermans (vertaald uit het Duits)

Bespreking:

Dit is natuurlijk geen gedicht dat men in een selectie van een 18-jarige zou verwachten. Maar hiermee heb ik een familieband. Toen mijn grootvader in 2009 stierf, is dit gedicht besproken om in de mis voorgelezen te worden. Uiteindelijk gebeurde dit niet, maar werd het opgenomen in het rouwboekje.

De meeste gedichten over de dood, gaan over het overlijden zelf. Dit gedicht gaat over de rouw van een familielid, misschien partner, na de begrafenis. Wanneer de stoet voorbij is en de schuifelende voeten verdwenen zijn, dan blijft de naaste familie over. Na de drukke periode van de organisatie van de begrafenis en de hectische begrafenis vallen de directe familie in een gat. Wat dan overblijft is een stilte een persoonlijk lijden. Juist op dat ogenblik van piekeren, voelt de overlever aan hoe belangrijk  de overledene was. Het lichaam is weg, de physieke aanwezigheid komt nooit meer terug. Wat in de plaats komt is het hart en de gedachten. Scherp en diep raken de gevoelens je dan. Dat is dan toch nog een positief slot.

Tekening:

Ik wilde geen foto van mijn grootvader afbeelden, dat is te persoonlijk. Daarom valt mijn keuze op dit wolkenzicht. (Voor een of andere reden wou blogger geen enkele afbeelding weergeven dus zet ik de link er maar bij:http://androidwalls.net/colorful/oil-painting-colorful-clouds-android-wallpaper.php) We kijken dikwijls naar de hemel als we het over de doden hebben. Daar hoog in de sterren, daar ergens kijkt de overledene op ons. Hij ziet dat het goed is. Deze eerder abstracte voorstelling legt de nadruk op kleuren. Elke kleur geeft een emotie weer, maar niet vaststaand. Dat is ook onbelangrijk. Naar gelang je eigen gevoelen kan een kleur op een ander ogenblik een andere emotie oproepen. Wat mij hier aanspreekt is de vloeiende overgang tussen de kleuren. Geen scherpe lijnen: de herinnering wordt floe. De kantjes vallen weg, wat blijft is een zachte gelukkige gedachte. 

Bespreking gedicht - Icarus

Eddy van Vliet - Icarus


Icarus 

De hemel duwt het licht in de aarde.
Gereïncarneerd keert Icarus weer. 

De koffielepel: een klein zoet dal
weerspiegelt zijn langzame gang. 

Hij slaapvliegt tot op mijn hand.
Een streling verbleekt het oor op zijn vleugels. 

De cicaden stoppen hun snijdend gezang.
Rondom zijn kleine poten ontstaat verwachting. 

Hij groet de lichtdrager. Nog even.
En hij danst en danst tot zijn resten aan de kaars blijven kleven.



Ten eerste heb ik dit gedicht gekozen omdat de titel mij direct aansprak, ik heb een kleine interesse voor Griekse mythologie dus was de keuze snel gemaakt.

De afbeelding is simpelweg de zoon van Daedalus, namelijk Icarus. Deze komt te dicht bij de zon waardoor zijn wassen vleugels smelten en hij naar beneden stort naar zijn dood.

Je leest dat de hemel het licht in de aarde duwt, dit verwijst naar de zonsondergang. Icarus reïncarneert in een insectje, deze vliegt op een loom tempo naar de 'ik' persoon van dit gedicht en land op zijn hand. 

De andere insecten stoppen met zoemen (zingen) in verwachting wat de Icarus-cidaad gaat doen. Net als zijn menselijke voorganger vliegt (danst) deze te dichtbij de lichtbron, hier een kaars, en net als Icarus komt dit insectje zo tot zijn einde.

Recensie - De aanslag

Aan-slag, Terug-slag … slag … slag …

Begin 1945, vier huizen naast elkaar, schoten worden gelost, doden vallen, paniek, lijken worden verplaatst, onmiddellijke represaille. De kleine Anton Steenwijk, voor wiens voeten het eerste bloed uiteen spat, zal er een heel leven mee worstelen…Zal hij een antwoord krijgen en zo ja…wat doet hij er dan mee? Of is Anton gewoon de kleine Harry Mulisch zelf, geboren in 1927 uit een Joodse moeder en ook ternauwerdood ontsnapt aan de Nazi-gruwelen? Harry gedurende enkele decennia zelf op zoek naar antwoorden die er niet zijn?

Actie en reactie, daar draait het om in dit boek. Een eenvoudig gegeven. Maar als die actie en reactie beide misdadig zouden kunnen zijn, krijg je een thriller. Indien zulke misdadige actie en reactie zich bovendien tijdens WOII afspelen, dan wordt het een historische thriller.

Mag je een zogenaamde slechterik doden? Is dat dan een goede daad? En mag dan de vriend van die slechterik op zijn beurt een zogenaamde goede doden? Collaboratie en verzet… duisternis en licht… zwart en wit? Of is er toch ergens een streepje grijs? Wie heeft de waarheid in pacht? En wie treft schuld?

Uiteindelijk is dit een heel knap boek, maar ik heb het wel tweemaal moeten lezen. Het is niet gemakkelijk, zeker niet als die historische thriller eigenlijk haar ontplooiing kent vele decennia na WOII. Het boek kabbelt van oorlog over oorlog of wereldspanning: Korea, Vietnam en de rakettencrisis volgen elkaar op. Dit tijdsperspectief slorpt veel aandacht op. Hoe zat het ook weer? Even terugbladeren. Anton’s morele bewustzijn groeit met de jaren. Daarenboven worden sommige belangrijke figuren pas laat in het boek binnengebracht; daarnaast blijkt dat enkele personnages uit de beginbladzijden naar een dwaalspoor leiden: ze blijken minder belangrijk te zijn.  Ook de helden hebben hun kleine kantjes. Mulisch schrijft heel direct; soms kort en snel, soms meer beschrijvend, maar nooit saai. De psychologische oorlogsroman  blijft boeien: thema en schrijfstijl van het boek sluiten nauw bij elkaar aan.

Overal was het al dag, maar hier was het nacht, neen, meer dan nacht… Nacht en dag?

Bespreking gedicht - I

Ik heb voor mijn eerste gedicht het werk van J.W. Curry ‘I’ gekozen. Het wordt aanzien als het kortste gedicht ter wereld. Het is simpel maar toch erg diepgaand, kort maar zeer krachtig en als je erover nadenkt kan het enorm veel betekenissen hebben.

Het is simpelweg een kleine letter i met als puntje op de i de vinderafdruk van J.W. Curry zelf. Je zou er van uit kunnen gaan dat zijn vingerafdruk het werk erg persoonlijk maakt want een vingerafdruk is juist een aspect van de mens dat ons allemaal iets uniek geeft. Het verbindt de schrijver met het werk zou je kunnen zeggen:  het gedicht heeft alleen maar betrekking tot hem.

Ik wist niets af van het bestaan van dit gedicht totdat ik het zag in een youtube video van het kanaal Vsauce. Daar kan je allerlei toffe video’s vinden over onderwerpen waar je zelf nooit aan zou denken, bijvoorbeeld over waarom dat we nieuwsgierig zijn. Toen de presentator dit gedicht aanhaalde in zijn video ‘What is the shortest poem’ vond ik het direct een cool idee van de schrijver terwijl het toch zo eenvoudig lijkt.

Zelf heb ik een poging gedaan tot mijn versie van J.W. Curry’s ‘I’.

Alternatief einde - Het diner

Het diner – Herman Koch

 Een ander einde: dit is een einde dat moet ingevoegd worden op blz. 294 na de paragraaf die eindigt met “En ook niet over een jaar”[1].

De verkiezingen naderden met rassenschreden. Serge en Babette waren nu haast dagelijks prominent aanwezig als het modelkoppel in allerhande quizzen, reality shows, kookprogramma’s. Serge’s kneuzingen waren vakkundig weggewerkt. Rick was zelfs back stage geïnterviewed op Pinkpop. En Beau? Geen onverdroten woord. Tja, Serge slaagde erin om als slachtoffer door het leven te gaan. Ach, hoeveel kinderen verdwenen er niet elk jaar? Geen nieuws, goed nieuws!

De rust keerde eindelijk weer; het filmpje van Men in Black III was immers van Youtube gehaald. Michel had het me met een dikke knuffel erbovenop nog gezegd. “Papa ik hou van je”. Mijn nachten werden terug wat langer; mijn hartslag wat regelmatiger.

En toen kwam die donderdagnamiddag. Het was weer zo’n saaie nietszeggende dag. Ik was nog steeds aan het niksen. De telefoon belde. “Paul ben jij het?” Ik herkende onmiddellijk de stem van broer. “Ja man, wat is er?” ”Ze weten hét, ze weten hét!” Ik wist onmiddellijk wat hét was.  “Kalm, kalm Serge. Doe nou eens rustig je verhaal!”

Serge was nog steeds buiten adem. Hij had zopas een postpakketje geopend. Een stapeltje A4 bladzijden met de uitgetypte versie van ons gesprek stak erin; jawel, ons gesprek in het restaurant. Hoe kon dat nou? Geld moest er over de plank komen, veel geld. Twee ton man! Anders zou de tekst naar “De Volkskrant” gestuurd worden en op Youtube geplaatst worden … samen met het filmpje! Verdomd nog! Hoe kan dit! Iemand moest ons gesprek hebben opgenomen. Maar wie? “Weet Babette het al?“

Die vage boemerang van onethisch handeling was dus uiteindelijk wel in ons burgerlijk gezicht geploft.

“Twee ton, gosh! En ik zit hier met een leefloontje.” ”Geen probleem broer, ik regel dat wel. Ik heb nog wel wat cash dat daarvoor kan dienen. Laat Babette en Claire asjeblief hierbuiten. Ik lever dat geld morgen af en klaar is kees. Morgen avond is alles voorbij. Maak je geen zorgen, maar hou je stil.” Einde verbinding!?

Typisch Serge! Hij belt me als een bezetene op, één en al buiten zichzelf; om dan zelfbewust en zonder enig tegenpruttelen zelfs maar enige discussie eigenhandig een oplossing door te drukken. Hij is nooit veranderd.

De volgende dag was Serge al vroeg op stap. Babette vertelde Claire met trots dat een plotse wijziging in Serge’s verkiezingsschema was tussengekomen. De peilingen liepen niet zo goed in Noord-Brabant en Serge zou een rondje Roosendaal-Breda-Tilburg-Eindhoven moeten afwerken.  Ondertussen opende manlief in zijn limousine die verdomde envelope opnieuw en staarde voor de zoveelste keer naar een foto met een soort kerkgebouw; daarvoor een dikke boom met een pijltje. Onderaan in drukletters: ALBERTLAAN, WEZEMBEEK-OPPEM. Daarnaast in duidelijk herkenbaar handschrift: “Je suis Beau”.

---

[1] Het betreft de uitgave van het boek door Anthos (64ste druk 2014).                    

leesautobiografie

Fase 1:

Mijn eerste boek-gerelateerde herinnering was dat er in de kleuterschool Bob de Bouwer werd voorgelezen. Thuis las mijn moeder ook erg veel voor, waaronder ik mij Jip en Janneke, Tinnie, Topsie and Tim en vooral Rasums en de vagebond van Astrid Lindgren herinner, dat laatste boek heeft mijn moeder mij zo vaak voorgelezen. Elke Kerstmis las ze ook het Kerstverhaal van Petson en Findus voor. Maar de absolute favoriet was de serie Horrid Henry van Francesca Simon die ik zelfs nog op het einde van de lagere school zou lezen, enkel in het Engels.

Fase 2:

Tijdens de lagere school las ik vanalles, graag en liefst in het Engels: zo goed als alles van Roald Dahl, Anthony Horowitz (vooral de Alex Rider serie maar ook een aantal anderen), de serie van Brief Aan De Koning, De Schippers van de Kameleon en de Harry Potter boeken heb ik meerdere keren verslonden. Dan kwamen  ook losse boeken die niet deel van een serie uitmaakten. Zo heb ik er ook een heel aantal van uitgelezen: hieronder Kruistocht Door Spijkerbroek, Koning van Katoren en een kinder vriendelijke versie van Hercules zijn 12 werken.

Qua strips ben ik eveneens een veteraan:zZo goed als alle Kuifjes, Kiekeboes, Jommekes, Robbedoezen, Blauwbloezen en Suskes en Wiskes heb ik al in mijn handen gehad en gretig meerdere keren uitgelezen. Ik ging nooit naar een bibliotheek, ik ging altijd naar de Standaart Boekhandel of naar Treasure Trove eenEengelse boekenwinkel die nu in het centum van Tervuren gevestigd is en waar ik soms nog binnenspring.

Buiten boeken hield ik ook erg veel van luister cd’s! Op zolder ligt er daar een hele stapel van. Enkele titels zijn: De Verborgen Tuin, Puk en de Petteflet, Poes Minoes, erg veel verhalen van De Schippers van de Kameleon en dan een hoge stapel van mijn favoriete luister-cd reeks, een Engelse serie ‘Just William’ over William Brown.

Fase 3:

In het begin van het middelbaar las ik iets minder dan ervoor maar nog steeds aanzienlijk veel. Ik las liever in het Engels toen. Dus de reeksen van Artemis Fowl, Maze Runner en de twee goden/thrillers van Rick Riordan: Percy Jackson en The Kane Chronicles heb ik ook op snel tempo verslonden. Dan was er een hele periode dat ik niks las want ik had, vond ik, alles wat me zou kunnen interesseren uitgelezen en er was niets nieuws en aantrekkelijks te vinden. Die ‘lees-dip’ zou zelfs doorgaan tot op het einde van het 4^e jaar.

 Fase 4:

Tijdens de zomervakantie van vorig jaar werden de lange autoritten stilaan een echte hel. Bij een bezoek aan een gigantisch winkelcentrum vind ik mezelf in de Engelse afdeling van een enorme boekenwinkel. Ik begin achterflappen te lezen in de hoop iets te vinden wat me zou kunnen bezighouden in de auto. Toen kwam ik de boeken van de populaire tv serie ‘A Game Of Thrones’ en het boek van de film ‘World War Z’ tegen. Mijn vakantie was plots een stuk beter geworden, ik had op twee weken drie boeken uitgelezen van gemiddeld 800 bladzijden per exemplaar gelezen. Ik had ‘A Game Of Thrones’ gelezen tot waar seizoen drie eindigde, nu wacht ik op seizoen vier dat verfilmd wordt en daarna ben ik van plan heel de serie uit te lezen.

Doorheen het jaar las ik minder boeken als tevoren, ik herinner me dat ik de series van ‘I Am Number Four’ , ‘The Knife of Never Letting Go’ en ‘The Mazerunner’ helemaal heb verslonden. Daarna vond ik niet meteen literatuur wat me aansprak. Nu dit jaar heb ik wel een paar literaire doelen onder ogen genomen. Ik zou graag beginnen aan het gigantische werk van J.R.R. Tolkien waarvan Lord of The Rings een onderdeel is. Ook zou ik graag de Game of Thrones serie uitlezen.