Wednesday, May 13, 2015

Boekentips

Jij hebt toch ook al “Het Diner” gelezen of moeten lezen voor school? Was dat geen geweldige pageturner? Wat vond je van de inhoud? Een modern maatschappelijk thema. Een boek dat over de jeugd gaat. Wat vond je van de opbouw? Rustig keuveld alsof er niets aan de hand is. En dan opbouwen die spanning!  Wat een thriller. Wat vond je van de personages? Elke persoon verschillend geportretteerd, met eigen karakter prachtig uitgetekend. En de onderlinge intriges en naijver: toch wel heel modern? Wat vond je van de structuur? De opbouw in gangen, die was toch verrukkelijk. Hou je ook zo van eenheid van tijd en plaats met regelmatige flash-backs? Dat maakt het wat ingewikkelder. Wat vond je van de schrijfstijl? Helder, zuiver, direct. Bleef het ook na nazinderen? Wat is nu goed, wat is slecht? Wat had ik gedaan? Jij kon er toch ook niet afblijven en hebt het in één ruk uitgelezen?

Welnu. Jij bent toch ook al in Zuid-Europa geweest! Met vrienden en familie! Gewoon lekker ontspannen aan strand of zwembad! Waar gebabbeld, nee geroddeld wordt, over deze of die andere? Zijn je vooroordelen tegenover iemand ook al eens uitgetest? Maar dan over echt belangrijke punten, waar je fout zat en dit uiteindelijk moest toegeven?


Aha, dan is er een nieuw boek voor jou voor deze zomer; te lezen op een rustig plekje. Je gaat niet teleurgesteld worden, integendeel. Rasverteller Koch heeft opnieuw een tof boek geschreven dat enigszins te vergelijken is met “Het Diner”. Alles wat je zo aantrok in “Het Diner”, komt hierin terug: een modern thema, een kalme zomerhitte opbouw en duidelijke personages, dat alles verpakt in een glaszuivere taal. De vele hoofdstukjes zorgen ervoor dat  alles keurig te volgen valt.  Deze “bloed”-stollende thriller brengt je in de medische wereld. De ik-verteller in dit boek is immers een huisarts. En ja hoor, je wordt opnieuw op het verkeerde been gezet. De waarheid komt uit een kindermond. Wel dan is “Zomerhuis met zwembad” een absolute must voor je. Zoek de felrode kaft in je boekenwinkel! 

literatuuractua 3

Ik heb dit artikel gekozen omdat we vandaag een bespreking in de les hadden over migrantenliteratuur en dit leunt daar toch wel erg hard aan. De marokkaanse schrijver  Firky El Azzouzi sleept de 65ste Arkprijs voor het Vrije Woord in de wacht. Niet enkel voor zijn boek Drarrie in de nacht maar ook voor zijn toneelstuk Reizen Jihad. De jury prijst hem omdat hij op een unieke manier het leven van een adolescent in onze huidige maatschappij weergeeft.

Hij brak echter al enkele jaren geleden door met zijn boek Het schapenfeest. deze twee boeken delen eenzelfde protagonist, een jongen genaamd Ayoub. Dit zou misschien een begin zijn van een serie die het leven van deze knul doorheen zijn jaren schetst. Wie weet... Ik denk toch zeker niet dat dit het laatste is wat we van Azzouzi gaan horen.


http://www.hln.be/hln/nl/948/Kunst-Literatuur/article/detail/2320149/2015/05/13/Fikry-El-Azzouzi-ontvangt-65ste-Arkprijs-van-het-Vrije-Woord.dhtml

literatuuractua 2

Dit artikel trok mijn aandacht omdat de titel Zaak Alzheimer een belletje deed rinkelen bij mij. Ik had eerder vernomen dat dit een erg goed boek was en geschreven was door Jef Geeraerts. Ik zocht wat verder en het blijkt dat deze schrijver onlangs om het leven is gekomen. Hij is 85 jaar oud geworden en heeft zeker zijn stempel achtergelaten in de Belgische literatuur. Zo schreef hij in 1968 het boek Black Venus wat in de katholieke sfeer van Vlaanderen heel wat stof deed op waaien omwille van zijn zogenaamde expliciete inhoud.

Maar terug naar het artikel, als ik het scenario zie, een huurmoordenaar met alzheimer, beeld ik me al direct een goed verhaal in. Ik zie mezelf dit boek dan ookwel in de toekomst lezen en eventueel daarna ook de Amerikaanse remake ervan zien. Bij mij zitten de voorgevoelens alvast dik in orde.


http://www.hln.be/hln/nl/924/Showbizz/article/detail/2113784/2014/11/06/Zaak-Alzheimer-krijgt-Amerikaanse-remake.dhtml

reflectievrerslag - de aanslag

Het boek de aanslag Harry Mulisch gaat over een jongen, genaamd Anton, die heel zijn gezin is verloren in een conflict dat zich heeft afgespeeld in hun straat waar er een officier is neergeschoten en iemand moet hiervoor boeten ... we zien verschillende periodes van Anton zijn leven: zijn kindertijd, wanneer hij gaat studeren en als hij volwassen is.
 
Het is een boek waar je toch wel iets uit kan leren, vooral op emotioneel vlak dan toch. het is gemakkelijk om je in te leven in het hoofdpersonage alhoewel dat ik het er vaak niet mee eens was. Anton loopt veel te veel weg voor zijn verleden en durft nooit de confrontatie aan te gaan. Hierdoor kan hij het verleden nooit loslaten en blijft die ene gebeurtenis, waar ook heel het om  draait, een grote rol in zijn leven spelen. Het komt altijd terug op bepaalde momenten in zijn leven waardoor hij de confrontatie met zijn verleden toch moet aangaan. Het boek geeft ons wel een interessante inkijk op de maatschappij en het leven in die tijd en hoe deze gepaard gaat met de gevoelens van Anton. Ook hoe deze gevoelens zijn relatie beïnvloeden.
Vooral hoe ze de titel in het boek verwerkt hebben is goed gedaan. Het komt telkens goed aan bod en je merkt ook door heel het verhaal dat die ene gebeurtenis impact blijft hebben op zijn leven. Een wijze les hieruit is dan ook dat je nooit mag onderschatten wat zo een gebeurtenis kan doen met je leven, tijd speelt geen rol.

Persoonlijk was het geen personage waar ik me gemakkelijk kon in inleven, hij was te verschillend van mezelf maar het heeft me wel een paar dingen duidelijk gemaakt. Dat je het verleden moet kunnen loslaten maar daarom niet vergeten. Het is wel zo dat in de maatschappij, waarin Anton leefde, dit niet zo gemakkelijk was met al de opstanden en zijn schaarse vrienden groep. Wat ik wel goed vond aan Anton en waar we allemaal nog iets uit kunnen leren is het feit dat hij zich helemaal niet laat beïnvloeden door de mensen rondom hem. Hij bepaalt en beslist zelf wat hij doet en daar heb ik wel respect voor want in die tijd ( nu ook) was dit zeker niet gemakkelijk. Ik vind het altijd goed als de emoties in een boek juist en reëel worden weergegeven.
 
Al bij al was het zeker een goed en een pakkend verhaal waar je met enige inleving wel veel kon meevoelen en mee leren  van het personage. Het laat je zeker even stilstaan bij bepaalde gebeurtenissen in je leven en ik denk dat dit nog altijd een van de hoofddoelen van een boek is en dat is namelijk de lezer raken. 

Tuesday, May 12, 2015

literatuuractua 1

Het artikel trok mijn aandacht omdat ik vroeger een erg grote stripfanaat was, nu zoveel jaar later kan de jongere generatie ook genieten van stripboeken maar dan wel in digitale vorm.

Dit toont dat de technologie langzaam maar zeker de 'papierliteratuur' omzet naar 'schermliteratuur'.
Zo zie ja de laatste jaren ook meer en meer e-books verschijnen, deze boeken kan je kopen voor een prijs dichtbij die van het echt boek en zo via je smartphone of tablet kan lezen.

Nu hebben twee grote Belgische uitgeverijen samengewerkt om een aanbod boven de 800 strips aan te bieden op hun gloednieuwe app 'Yieha'. Hierop kan je tussen een wijd aanbod van stripboeken kiezen en als je een voorsmaakje wil kan je een enkele bladzijde zien om te kijken of het verhaal je wel zou liggen.


http://www.demorgen.be/expo/belgische-strips-nu-ook-digitaal-verkrijgbaar-a2318574/

Balansverslag

Dit jaar hebben we enkele boeken moeten lezen voor school, sommige waren een genot, dan denk ik aan De engelenmaker van Stefan Brijs. Andere waren.... minder interessant, ik zal geen titels noemen.

Dit jaar heeft mijn ogen wel geopend voor de al iets meer volwassene literatuur, vroeger hield ik meer van harde fictie (nu nog steeds) maar ik kan (en ga) nu zeker ook de stap zetten naar boeken die de titel 'roman' waard zijn.

Ik heb mezelf ook voorgenomen om deze zomervakantie, aangezien ik wat op stap ga zijn, boeken van Agatha Christie te lezen, wat neuzen in de literatuur van Sir Arthur Conan Doyle en om mijn dorst naar harde fictie te lessen ga ik mij verdiepen in het gigantische werk van J.R.R. Tolkien.

Ik ben benieuwd hoe mijn smaak voor literatuur gaat veranderen en evolueren over de jaren maar ik zal nooit vergeten hoe hard het HHC Tervuren ons heeft aangezet om te lezen. 

literaire bouwstenen - tijd

In het boek van Stefan Brijs De engelenmaker is het tijdselement een grote speler in het verhaal. Het boek bestaat uit drie delen, gesplitst door een flashback, deze geeft de voorgeschiedenis weer van de protagonist, Victor weer.

Tijdsaanwijzingen en terugblikken naar het verleden of aanwijzingen naar de toekomst zijn er in overvloed in deze roman. Denk maar aan de boom die er doorheen de jaren nog steeds staat of wanneer de kleine Victor al op jonge leeftijd naar het kruis loopt wat zal wijzen op de manier hoe hij op het einde ten einde komt.

Bespreking gedicht - Als straks het rouwrumoer

GEDICHTANALYSE



1.                  Als straks het rouwrumoer



Als straks het rouwrumoer
Rondom jou is verstomd
De stoet voorbij is
De schuifelende voeten

Voel ik dat er diepe stilte komt
En in die stilte zal ik je opnieuw ontmoeten
En telkens zal ik je tegenkomen

We zeggen veel te gauw
Het is voorbij
Hij heeft alleen je lichaam weggenomen

Niet … wie je was en ook niet wat je zei
Ik zal nog altijd grapjes met je maken
We zullen samen door het stille landschap gaan

Nu je mijn handen niet meer aan kunt raken
Raak je mijn hart nog duidelijker aan.

Toon Hermans (vertaald uit het Duits)




Bespreking:

Dit is natuurlijk geen gedicht dat men in een selectie van een 18-jarige zou verwachten. Maar hiermee heb ik een familieband. Toen mijn grootvader in 2009 stierf, is dit gedicht besproken om in de mis voorgelezen te worden. Uiteindelijk gebeurde dit niet, maar werd het opgenomen in het rouwboekje.

De meeste gedichten over de dood, gaan over het overlijden zelf. Dit gedicht gaat over de rouw van een familielid, misschien partner, na de begrafenis. Wanneer de stoet voorbij is en de schuifelende voeten verdwenen zijn, dan blijft de naaste familie over. Na de drukke periode van de organisatie van de begrafenis en de hectische begrafenis vallen de directe familie in een gat. Wat dan overblijft is een stilte een persoonlijk lijden. Juist op dat ogenblik van piekeren, voelt de overlever aan hoe belangrijk  de overledene was. Het lichaam is weg, de physieke aanwezigheid komt nooit meer terug. Wat in de plaats komt is het hart en de gedachten. Scherp en diep raken de gevoelens je dan. Dat is dan toch nog een positief slot.


Tekening:




Ik wilde geen foto van mijn grootvader afbeelden, dat is te persoonlijk. Daarom valt mijn keuze op dit wolkenzicht. (Voor een of andere reden wou blogger geen enkele afbeelding weergeven dus zet ik de link er maar bij:http://androidwalls.net/colorful/oil-painting-colorful-clouds-android-wallpaper.php) We kijken dikwijls naar de hemel als we het over de doden hebben. Daar hoog in de sterren, daar ergens kijkt de overledene op ons. Hij ziet dat het goed is. Deze eerder abstracte voorstelling legt de nadruk op kleuren. Elke kleur geeft een emotie weer, maar niet vaststaand. Dat is ook onbelangrijk. Naar gelang je eigen gevoelen kan een kleur op een ander ogenblik een andere emotie oproepen. Wat mij hier aanspreekt is de vloeiende overgang tussen de kleuren. Geen scherpe lijnen: de herinnering wordt floe. De kantjes vallen weg, wat blijft is een zachte gelukkige gedachte.